Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

integer sum

  • 21 frux

    frux, frūgis, and more freq. in plur. frūges, um (also in nom. sing. frugis:

    frugi rectus est natura frux, at secundum consuetudinem dicimus, ut haec avis, haec ovis, sic haec frugis,

    Varr. L. L. 9, § 76 dub.), f. [from the root FRUG; v. fruor], fruits of the earth (that may be enjoyed), produce of the fields, pulse, legumes (whereas fructus denotes chiefly tree-fruit, and frumentum halm-fruit, grain), sometimes also, in gen., for fruits (grain, tree-fruit, etc.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    terra feta frugibus et vario leguminum genere,

    Cic. N. D. 2, 62, 156:

    fruges terrae,

    id. Div. 1, 51, 116; id. de Sen. 2, 5; cf.:

    nos fruges serimus, nos arbores,

    id. N. D. 2, 60, 152:

    ubertas frugum et fructuum,

    id. ib. 3, 36, 86:

    frugum fructuumque reliquorum perceptio,

    id. Off. 2, 3, 12:

    oleam frugesve ferre,

    id. Rep. 3, 9:

    neque foliis, neque oleo neque frumento neque frugibus usurum,

    Dig. 7, 8, 12; cf. ib. 50, 16, 77: arbores frondescere... segetes largiri fruges, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69 (Trag. v. 195 Vahl.): ut cum fruges [p. 787] Cererem appellamus, vinum autem Liberum, Cic. N. D. 2, 23, 60; cf. Lucr. 2, 656:

    inventis frugibus,

    Cic. Or. 9, 31:

    fruges in ea terra (Sicilia) primum repertas esse arbitrantur,

    id. Verr. 2, 4, 48, § 106:

    cultus agrorum perceptioque frugum,

    id. Rep. 2, 14: lentiscus triplici solita grandescere fetu, Ter fruges fundens, Cic. poët. Div. 1, 9, 15: arboreae, Cornif. ap. Serv. Verg. G. 1, 55:

    roburneae,

    Col. 9, 1, 5:

    (Gallorum gens) dulcedine frugum maximeque vini capta,

    Liv. 5, 33, 2 al. — Poet.:

    salsae fruges = mola salsa,

    the sacrificial roasted barley-meal mixed with salt, Verg. A. 2, 133; 12, 173:

    medicatae,

    magic herbs, id. ib. 6, 420.—
    (β).
    Sing.: si jam data sit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 412 Vahl.; cf. ib. v. 318):

    spicea frux, Aus. Monos. de Cibis, 4: (mensae) exstructae dapibus nec tostae frugis egentes,

    Ov. M. 11, 121:

    ut non omnem frugem neque arborem in omni agro reperire possis,

    Cic. Rosc. Am. 27, 75:

    fundit frugem spici ordine structam,

    id. de Sen. 15, 51:

    quercus et ilex multa fruge pecus juvet,

    Hor. Ep. 1, 16, 10:

    sit bona librorum et provisae frugis in annum Copia,

    id. ib. 1, 18, 109.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., like fructus, result, success, value (rare but class.):

    quae virtutis maturitas et quantae fruges industriae sint futurae,

    Cic. Cael. 31, 76:

    illae sunt animi fruges,

    Auct. Aetn. 273:

    generare atque ad frugem aliquam perducere,

    to some maturity, Quint. 6, 2, 3; cf.:

    illud ingeniorum velut praecox genus non temere umquam pervenit ad frugem,

    id. 1, 3, 3:

    jam ego et ipsa frugem tuam periclitabor,

    maturity of mind, ability, App. M. 6, p. 177, 13:

    hominem nihili, neque rei neque frugis bonae,

    Gell. 6, 11, 2; cf. B. 1. b infra. — Poet.: centuriae seniorum agitant expertia frugis, rail at what is crude, worthless (= poëmata nimis jocosa), Hor. A. P. 341: cultor enim juvenum purgatas inseris aures Fruge Cleanthea, with Cleanthian fruit, i. e. doctrine, Pers. 5, 64:

    herus si tuus volet facere frugem, meum herum perdet,

    i. e. to act with advantage, Plaut. Poen. 4, 2, 70.—
    B.
    In partic., of moral character.
    1.
    frugi (a dat. form, fit for food; frugi aptus, serviceable, chrêsimos, chrêstos; hence, transf.), as adj. indecl., useful, fit, proper, worthy, honest, discreet, virtuous, temperate, frugal (class.; for comp. and sup. the words frugalior and frugalissimus were used;

    v. frugalis): frugi hominem dici non multum habet laudis in rege,

    Cic. Deiot. 9, 26; cf. id. Tusc. 3, 8, 16 sq.:

    qui (L. Piso) tanta virtute atque integritate fuit, ut... solus Frugi nominaretur. Quem cum in contionem Gracchus vocari juberet et viator quaereret, quem Pisonem, quod erant plures: Cogis me, inquit, dicere inimicum meum frugi,

    id. Font. 13, 29; cf.:

    loquitur ut Frugi ille Piso,

    id. Fin. 2, 28, 90:

    homines plane frugi ac sobrii,

    id. Verr. 2, 3, 27, § 67:

    ego praeter alios meum virum fui rata Siccum, frugi, continentem (opp. madidum, nihili, incontinentem),

    Plaut. As. 5, 2, 7:

    hominis frugi et temperantis functus officium,

    Ter. Heaut. 3, 3, 19:

    parcius hic vivit: frugi dicatur,

    Hor. S. 1, 3, 49:

    Antonius frugi factus est,

    Cic. Phil. 2, 28, 69:

    (Penelope) tam frugi tamque pudica,

    Hor. S. 2, 5, 77:

    sum bonus et frugi,

    id. Ep. 1, 16, 49:

    quo sane populus numerabilis, utpote parvus, Et frugi castusque verecundusque coibat,

    id. A. P. 207:

    servus frugi atque integer,

    Cic. Clu. 16, 47:

    Davus, amicum mancipium domino et frugi,

    Hor. S. 2, 7, 3:

    liberti probi et frugi,

    Plin. Pan. 88, 2:

    quae (lena) frugi esse vult,

    useful, serviceable, Plaut. As. 1, 3, 23; Ter. Eun. 3, 5, 59.—
    (β).
    Strengthened by the attributive bonae:

    is probus est, quem paenitet, quam probus sit et frugi bonae: Qui ipsus sibi satis placet, nec probus est nec frugi bonae,

    Plaut. Trin. 2, 2, 39 and 40; id. As. 3, 3, 12; id. Poen. 4, 2, 23:

    (Fabius Luscus) satis acutus et permodestus ac bonae frugi,

    Cic. Att. 4, 8, 3.—
    b.
    Of inanim. and abstr. things: frugi severaque vita, honest, virtuous, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 4:

    victus luxuriosus, an frugi, an sordidus, quaeritur,

    frugal, temperate, Quint. 5, 10, 27; cf.:

    atrium frugi nec tamen sordidum,

    Plin. Ep. 2, 17, 4:

    cena,

    id. ib. 3, 1, 4; Juv. 3, 167:

    jentacula,

    Mart. 13, 31, 1.—
    * 2.
    Frux = homo frugi, worthy, honest: dictum factumque facit frux, Enn. ap. Prisc. p. 724 P. (Ann. v. 318 Vahl.). —
    3.
    Ad frugem or ad bonam frugem, in vulg. lang. (to turn or bring one's self) to moral worth, excellence, virtue:

    equidem multos vidi et in hac civitate, qui totam adolescentiam voluptatibus dedissent, emersisse aliquando et se ad frugem bonam, ut dicitur, recepisse gravesque homines atque illustres fuisse,

    have reformed, Cic. Cael. 12, 28:

    multa ad bonam frugem ducentia in eo libro scripta sunt,

    Gell. 13, 27, 2:

    quin tu adolescentem, quem esse corruptum vides, restituis? quin ad frugem corrigis?

    Plaut. Trin. 1, 2, 81; cf. id. Bacch. 4, 10, 10:

    certum'st ad frugem applicare animum,

    id. Trin. 2, 1, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > frux

  • 22 innocens

    in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;

    but innocentium,

    Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
    I.
    Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):

    epistula,

    Cic. Fam. 5, 18:

    ruina,

    Mart. 1, 83, 11:

    innocentis pocula Lesbii,

    Hor. C. 1, 17, 21:

    innocentior cibus,

    Plin. 23, 7, 67, § 132.—
    II.
    Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
    A.
    In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:

    innocens si accusatus sit, absolvi potest,

    id. Rosc. Am. 20, 56:

    vir integer, innocens, religiosus,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    parricidii,

    Flor. 4, 1:

    factorum innocens sum,

    Tac. A. 4, 34:

    innocentissimo patre privatus est,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:

    contentiones,

    carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:

    vita innocentissimus,

    id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:

    cum innocente abstinentiā certabat (Cato),

    Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
    B.
    In partic., disinterested, upright:

    praetores,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    vir innocens et industrius,

    Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:

    vivere,

    Quint. 7, 4, 18:

    opes innocenter paratae,

    Tac. A. 4, 44.— Comp.:

    omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,

    more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:

    agere,

    Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > innocens

  • 23 innocenter

    in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;

    but innocentium,

    Cic. Verr. 4, 52, § 116), that does no harm.
    I.
    Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):

    epistula,

    Cic. Fam. 5, 18:

    ruina,

    Mart. 1, 83, 11:

    innocentis pocula Lesbii,

    Hor. C. 1, 17, 21:

    innocentior cibus,

    Plin. 23, 7, 67, § 132.—
    II.
    Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.
    A.
    In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:

    innocens si accusatus sit, absolvi potest,

    id. Rosc. Am. 20, 56:

    vir integer, innocens, religiosus,

    id. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    parricidii,

    Flor. 4, 1:

    factorum innocens sum,

    Tac. A. 4, 34:

    innocentissimo patre privatus est,

    Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:

    contentiones,

    carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:

    vita innocentissimus,

    id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:

    cum innocente abstinentiā certabat (Cato),

    Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —
    B.
    In partic., disinterested, upright:

    praetores,

    Cic. Verr. 1, 4, 12:

    vir innocens et industrius,

    Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:

    vivere,

    Quint. 7, 4, 18:

    opes innocenter paratae,

    Tac. A. 4, 44.— Comp.:

    omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,

    more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:

    agere,

    Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > innocenter

  • 24 recens

    rĕcens, entis ( abl. sing., regularly, recenti; but in the poets sometimes recente, e. g. Cat. 63, 7; Ov. F. 4, 346 al.— Gen. plur., regularly, recentium:

    recentum,

    Hor. C. 1, 10, 2; Sil. 15, 601), adj. [re and cand-; cf.: candeo, candor; Gr. kainos, kaiô], that has not long existed, fresh, young, recent (opp. vetus, and differing from novus; v. antiquus init. (freq. and class.):

    quod si veteris contumeliae oblivisci vellet: num etiam recentium injuriarum memoriam deponere posse?

    Caes. B. G. 1, 14; 5, 54:

    (Verres) cum e provinciā recens esset invidiāque et infamiā non recenti sed vetere ac diuturnā flagraret,

    Cic. Verr. 1, 2, 5:

    Regini quidam eo venerunt, Romā sane recentes,

    directly from Rome, id. Att. 16, 7, 1:

    omnis conglutinatio recens aegre, inveterata facile divellitur,

    id. Sen. 20, 72; cf. id. Tusc. 4, 17, 39:

    sed hanc ipsam recentem novam devoravit,

    id. Fam. 11, 21, 2; cf. Quint. 8, 3, 34:

    viri,

    Cic. Mur. 8, 17:

    (piscis) nequam est, nisi recens,

    Plaut. As. 1, 3, 26; cf. id. Ps. 4, 7, 25:

    catuli,

    just whelped, young, Varr. R. R. 3, 12, 4:

    tonsae (oves),

    newly shorn, id. ib. 2, 11, 7:

    caespites,

    Caes. B. C. 3, 96; cf.

    flores,

    Hor. C. 3, 27, 43; Ov. F. 4, 346:

    herbae,

    id. ib. 5, 123:

    serta,

    Verg. A. 1, 417:

    prata,

    fresh, green, id. ib. 6, 674 Serv.:

    sanguis,

    newly shed, Cat. 63, 7: sol, poet. for the rising sun, the east, Pers. 5, 54:

    proelium,

    Caes. B. G. 4, 13 fin.:

    victoria,

    id. ib. 1, 31 fin.;

    5, 47: clades,

    Liv. 2, 22, 4 Drak. N. cr.:

    pollicitatio,

    Caes. B. C. 1, 57 fin.:

    arma,

    fresh, newly whetted, Ov. M. 8, 370:

    umbrae,

    of those newly deceased, id. ib. 4, 434:

    animae,

    id. ib. 8, 488;

    anima,

    id. ib. 15, 846 et saep.; cf.: non erit in te Deus recens, newly devised, and hence false, Vulg. Psa. 80, 9.— Comp.:

    epistula recentior,

    Cic. Fam. 3, 11, 1:

    recentiore memoriā,

    id. N. D. 2, 2, 6:

    unus ex amicis recentioribus,

    Quint. 6, 3, 92.— Sup.:

    recentissima tua est epistula Kal. data,

    Cic. Att. 8, 15, 3:

    recentissima quaeque sunt correcta et emendata maxime,

    id. Ac. 1. 4, 13:

    Senones recentissimi advenarum,

    Liv. 5, 35.—
    (β).
    With ab, immediately after, fresh from, shortly after, etc.:

    pullum asininum a partu recentem subiciunt equae,

    newly foaled, Varr. R. R. 2, 8, 2:

    Homerus, qui recens ab illorum aetate fuit,

    Cic. N. D. 3, 5:

    recens a vulnere Dido,

    i. e. with her wound still fresh, Verg. A. 6, 450:

    Poenum recentem ab excidio opulentissimae urbis Iberum transire,

    Liv. 21, 16 fin.:

    alti spiritus viros, ut ita dicam, a diis recentes,

    Sen. Ep. 90, 44:

    haec vox, a quā recens sum: sonat adhuc et vibrat in auribus meis,

    id. Prov. 3, 3.—
    (γ).
    With in and abl., or (more freq.) with simple abl.:

    alius alio recentior sit in dolore,

    Auct. Her. 2, 7, 10:

    quod comitatum Agrippinae longo maerore fessum obvii et recentes in dolore anteibant,

    yet fresh in grief, whose grief was still fresh, Tac. A. 3, 1 fin.: quaedam (verba) in usu perquam recentia, Quint. 8, 3, 34:

    ut erat recens dolore et irā,

    Tac. A. 1, 41 fin.; so,

    recens praeturā,

    id. ib. 4, 52:

    stipendiis,

    ib. ib. 15, 59:

    caede,

    id. H. 3, 19:

    victoriā,

    id. ib. 3, 77.—
    (δ).
    With ad and acc.:

    recentes sumus ad id quod incipimus,

    Quint. 1, 12, 5.—
    b.
    Recenti re, while the matter is fresh, forthwith, immediately:

    quid si recenti re aedes pultem,

    Plaut. Poen. 3, 4, 18:

    re recenti,

    id. Trin. 4, 3, 8; Cic. Verr. 2, 1, 53, § 139;

    for which also, recenti negotio,

    id. ib. 2, 1, 39, § 101;

    and, in recenti,

    Dig. 48, 19, 25.—
    c.
    Recentiores ( subst. and adj.), the moderns (said of authors):

    attulisti aliud humanius horum recentiorum,

    modern writers, Cic. Fin. 2, 26, 82; Plin. 12, 17, 37, § 74; also,

    Graeci recentiores,

    modern, id. 4, 16, 30, § 103.—
    II.
    Trop., fresh in strength, not exhausted by fatigue, vigorous:

    ut integri et recentes defatigatis succederent,

    Caes. B. G. 5, 16 fin.; so,

    integer et recens (opp.: fusus et saucius),

    Flor. 3, 1, 13;

    and in the order: recentes atque integri (opp. defatigati),

    Caes. B. G. 7, 48 fin.;

    and, opp. defessi,

    id. B. C. 3, 94; id. B. G. 7, 25:

    equitatus,

    id. ib. 7, 9:

    recens animus (consulis),

    Liv. 21, 52:

    equi,

    id. 29, 34 (along with integrae vires); 38, 25 (opp. fessi); Ov. M. 2, 63:

    clamor,

    Plin. Pan. 23, 5.— Comp.: sauciis ac defatigatis integros recentioribusque viribus subministrare, Auct. B. Afr. 78, 6. — Hence, advv.: recens and recenter, lately, freshly, newly, just, recently, etc.
    (α).
    Form rĕcens (not in Cic. or Cæs.):

    puerum recens natum,

    Plaut. Cist. 1, 2, 17:

    captum hominem,

    id. Capt. 3, 5, 60:

    scaena perfusa croco,

    Lucr. 2, 416:

    exstinctum lumen,

    id. 6, 792:

    coria recens detracta,

    Sall. H. 4, 2 Dietsch:

    inter recens domitos,

    id. ib. 3, 53: portentum conflatum est recens, Bass. ap. Gell. 15, 4, 3:

    beluae recens captae,

    Liv. 38, 17, 15; 2, 22, 4:

    acceptum vulnus,

    Tac. A. 2, 21:

    perdomita Hispania,

    id. ib. 4, 5:

    cognita,

    id. ib. 4, 69 et saep.:

    condita Roma,

    Suet. Tib. 1.—
    (β).
    Form rĕcen-ter (post-class.):

    capti turdi,

    Pall. 1, 26, 2:

    lecta poma,

    id. 5, 4 fin.
    b.
    Sup.:

    quam recentissime stercorato solo,

    Plin. 18, 23, 53, § 192; so,

    res gestae,

    Just. 30, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > recens

  • 25 solidum

    sŏlĭdus, a, um (contr. collat. form sol-dus, a, um, Hor. S. 1, 2, 113; 2, 5, 65), adj. [Sanscr. sarvas, all; Gr. holos, whole; old Lat. sollus; cf. sollistimus], firm, dense, compact, not hollow, solid (class.).
    I.
    Lit.: individua et solida corpora (sc. atomoi), Cic. Fin. 1, 6, 18; cf. id. Div. 2, 67, 98:

    terra solida et globosa,

    id. N. D. 2, 39, 137:

    columna aurea (opp. extrinsecus inaurata),

    id. Div. 1, 24, 48; cf.

    cornua (opp. cava),

    Plin. 11, 37, 45, § 127:

    lapides,

    Sen. Q. N. 3, 25, 6:

    corpus,

    Ter. Eun. 2, 3, 27:

    paries vel solidus vel fornicatus,

    Cic. Top. 4, 22:

    sphaera solida atque plena,

    id. Rep. 1, 14, 22; cf.:

    crateres auro solidi,

    Verg. A. 2, 765:

    ex solido elephanto,

    id. G. 3, 26; id. A. 6, 69; 6, 552:

    aera,

    id. ib. 9, 809:

    telum solidum nodis,

    id. ib. 11, 553:

    vasa auro solida,

    Tac. A. 2, 33; 13, 10:

    solidum ex auro signum,

    Just. 39, 2, 5:

    nunc solida est tellus, quae lacus ante fuit,

    Ov. F. 6, 404; so,

    ripa,

    id. ib. 14, 49:

    sedes (opp. aër),

    id. ib. 2, 147:

    navis ad ferendum incursum maris solida,

    Sen. Ep. 76, 13:

    sit solidum quodcumque subest,

    Aus. Ed. 16, 12: solidus cibus, solid food, as opposed to fluid, Vulg. Heb. 5, 12. — Comp.:

    solidior caseus factus,

    Col. 7, 8, 4. — Sup.:

    solidissima materiaï corpora (opp. mollia),

    Lucr. 1, 565; 1, 951:

    tellus,

    Ov. M. 15, 262.— Subst.: sŏlĭdum, i, n., a solid substance, solidity:

    cum duae formae praestantes sint, ex solidis globus, ex planis autem circulus aut orbis,

    Cic. N. D. 2, 18, 47:

    nihil tangi potest, quod careat solido,

    id. Univ 4, 11; cf.:

    quae (species deorum) nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi,

    id. N. D. 1, 27, 75:

    inane abscindere soldo,

    Hor. S. 1, 2, 113; cf. id. ib. 2, 1, 78:

    fossa fit ad solidum,

    to the solid ground, to the bottom, Ov. F. 4, 821:

    finditur in solidum cuneis via,

    into the hard wood, Verg. G. 2, 79; 2, 231:

    neque fundamenta (amphitheatri) per solidum subdidit,

    Tac. A. 4, 62:

    solido procedebat elephas in pontem,

    on solid ground, Liv. 44, 5.—
    B.
    Transf. (opp. to that which is divided, scattered, or in parts), whole, complete, entire (= integer, totus):

    usurā, nec eā solidā, contentus est,

    Cic. Att. 6, 1, 3:

    militia semestri solidum stipendium accipere,

    Liv. 5, 4:

    solida taurorum viscera,

    Verg. A. 6, 253:

    ut solidos hauriant (serpentes) cervos taurosque,

    Plin. 8, 14, 14, § 36:

    quibus solida ungula,

    id. 10, 63, 83, § 173:

    motus terrae quasdam (civitates) solidas absorbuit,

    Just. 30, 4, 3:

    ut decies solidum exsorberet,

    i. e. at once, in one draught, Hor. S. 2, 3, 240: decem annos solidos errasse, Varr. ap. Non. 405, 21; cf.:

    partem solido demere de die,

    Hor. C. 1, 1, 20:

    annus,

    Liv. 1, 19:

    hora,

    Juv. 11, 205:

    parum solidum consulatum explere,

    incomplete, Liv. 4, 8 fin.:

    vos, quibus...solidae suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639.—As substt.
    1.
    In gen.: sŏlĭdum, i, n., the whole sum:

    ita bona veneant, ut solidum suum cuique solvatur,

    Cic. Rab. Post. 17, 46; Hor. S. 2, 5, 65; Quint. 5, 10, 105; Tac. A. 6, 17; Dig. 45, 2, 2 sq.—
    2.
    In partic.: sŏlĭdus, i, m. (sc. nummus), in the time of the emperors a gold coin, at first called aureus, and worth about twenty-five denarii, afterwards reduced nearly one half in value, Dig. 9, 3, 5; 11, 4, 1; 21, 1, 42; Cod. Just. 10, 70, 5; App. M. 10, p. 242, 34; Lampr. Alex. Sev. 39; Vulg. 1 Par. 29, 7; id. 1 Esd. 2, 69; id. Ecclus. 29, 7.—
    II.
    Trop., sound, solid, substantial, genuine, true, real (in this sense a favorite word with Cic.; syn.: firmus, constans, stabilis;

    opp. inanis, levis, vanus, mobilis, etc.): solida et perpetua fides,

    Plaut. Merc. 2, 3, 44; so,

    fides,

    Tac. H. 2, 7:

    solida et robusta et assidua frequentia,

    Cic. Planc. 8, 21:

    solida atque robusta eloquentia,

    Quint. 10, 1, 2:

    solida ac virilis ingenii vis,

    id. 2, 5, 23:

    est enim gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3:

    judicia solida et expressa,

    id. Planc. 12, 29:

    justitiae effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    quod appellant honestum, non tam solido quam splendido nomine,

    id. Fin. 1, 18, 61:

    suavitas austera et solida,

    id. de Or. 3, 26, 103:

    solida veraque laus,

    id. Sest. 43, 93; cf.:

    solida laus ac vera dignitas,

    id. Vatin. 3, 8:

    gloria (with vera),

    id. Phil. 5, 18, 50: nostra gloria, cum sit ex solido, Curt. 9, 2, 14:

    nulla utilitas (with puerilis delectatio),

    Cic. Fin. 1, 21, 72:

    salus,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 10:

    gratia,

    id. Curc. 3, 35; Ov. M. 12, 576:

    beneficium,

    Ter. Eun. 5, 2, 32:

    gaudium,

    id. And. 4, 1, 24:

    libertas,

    Liv. 2, 2, 6; Tac. Or. 9:

    fides,

    id. H. 2, 79:

    mens,

    firm, determined, Hor. C. 3, 3, 4:

    solidum opus doctrinae,

    Val. Max. 4, 1, ext. 1:

    in solidiore aliquo scripti genere,

    Sen. Contr. 1, 8, 16:

    gravior solidiorque sententia,

    Gell. 11, 13, 8:

    virtus,

    Val. Max. 2, 8, 5; 5, 4, ext. 5:

    vinum,

    Pall. 11, 14 fin.— Neutr. absol.:

    quibus ex rebus nihil est, quod solidum tenere possis,

    Cic. Pis. 25, 60:

    multos in solido rursus Fortuna locavit,

    in safety, Verg. A. 11, 427; cf.:

    praesentia bona nondum tota in solido sunt,

    Sen. Ben. 3, 4, 2:

    nostra gloria, cum sit ex solido,

    Curt. 9, 2, 14:

    ut salus ejus locetur in solido,

    Amm. 17, 5, 11.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    sŏlĭdum (very rare), soundly, thoroughly:

    dinoscere cautus Quid solidum crepet,

    Pers. 5, 25:

    Venus irata solidum,

    App. M. 5, p. 171, 24.—
    B.
    sŏlĭdē (not in Cic.).
    1.
    (Acc. to I.) Densely, closely, solidly:

    solide et crassis viminibus contexta cista,

    Col. 12, 56, 2:

    solide natus est,

    i. e. without a hollow place, without wind in one's inside, Petr. 47, 4.— Comp.:

    concreta aqua,

    Gell. 19, 5, 5.—
    2.
    (Acc. to II.) Surely, wholly, fully, truly:

    neque, natus necne is fuerit, id solide scio,

    Plaut. Trin. 4, 2, 8; 4, 2, 47; Ter And. 5, 5, 8; App. M. 3, p. 135, 41; Spart. Ael. Ver. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > solidum

  • 26 solidus

    sŏlĭdus, a, um (contr. collat. form sol-dus, a, um, Hor. S. 1, 2, 113; 2, 5, 65), adj. [Sanscr. sarvas, all; Gr. holos, whole; old Lat. sollus; cf. sollistimus], firm, dense, compact, not hollow, solid (class.).
    I.
    Lit.: individua et solida corpora (sc. atomoi), Cic. Fin. 1, 6, 18; cf. id. Div. 2, 67, 98:

    terra solida et globosa,

    id. N. D. 2, 39, 137:

    columna aurea (opp. extrinsecus inaurata),

    id. Div. 1, 24, 48; cf.

    cornua (opp. cava),

    Plin. 11, 37, 45, § 127:

    lapides,

    Sen. Q. N. 3, 25, 6:

    corpus,

    Ter. Eun. 2, 3, 27:

    paries vel solidus vel fornicatus,

    Cic. Top. 4, 22:

    sphaera solida atque plena,

    id. Rep. 1, 14, 22; cf.:

    crateres auro solidi,

    Verg. A. 2, 765:

    ex solido elephanto,

    id. G. 3, 26; id. A. 6, 69; 6, 552:

    aera,

    id. ib. 9, 809:

    telum solidum nodis,

    id. ib. 11, 553:

    vasa auro solida,

    Tac. A. 2, 33; 13, 10:

    solidum ex auro signum,

    Just. 39, 2, 5:

    nunc solida est tellus, quae lacus ante fuit,

    Ov. F. 6, 404; so,

    ripa,

    id. ib. 14, 49:

    sedes (opp. aër),

    id. ib. 2, 147:

    navis ad ferendum incursum maris solida,

    Sen. Ep. 76, 13:

    sit solidum quodcumque subest,

    Aus. Ed. 16, 12: solidus cibus, solid food, as opposed to fluid, Vulg. Heb. 5, 12. — Comp.:

    solidior caseus factus,

    Col. 7, 8, 4. — Sup.:

    solidissima materiaï corpora (opp. mollia),

    Lucr. 1, 565; 1, 951:

    tellus,

    Ov. M. 15, 262.— Subst.: sŏlĭdum, i, n., a solid substance, solidity:

    cum duae formae praestantes sint, ex solidis globus, ex planis autem circulus aut orbis,

    Cic. N. D. 2, 18, 47:

    nihil tangi potest, quod careat solido,

    id. Univ 4, 11; cf.:

    quae (species deorum) nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi,

    id. N. D. 1, 27, 75:

    inane abscindere soldo,

    Hor. S. 1, 2, 113; cf. id. ib. 2, 1, 78:

    fossa fit ad solidum,

    to the solid ground, to the bottom, Ov. F. 4, 821:

    finditur in solidum cuneis via,

    into the hard wood, Verg. G. 2, 79; 2, 231:

    neque fundamenta (amphitheatri) per solidum subdidit,

    Tac. A. 4, 62:

    solido procedebat elephas in pontem,

    on solid ground, Liv. 44, 5.—
    B.
    Transf. (opp. to that which is divided, scattered, or in parts), whole, complete, entire (= integer, totus):

    usurā, nec eā solidā, contentus est,

    Cic. Att. 6, 1, 3:

    militia semestri solidum stipendium accipere,

    Liv. 5, 4:

    solida taurorum viscera,

    Verg. A. 6, 253:

    ut solidos hauriant (serpentes) cervos taurosque,

    Plin. 8, 14, 14, § 36:

    quibus solida ungula,

    id. 10, 63, 83, § 173:

    motus terrae quasdam (civitates) solidas absorbuit,

    Just. 30, 4, 3:

    ut decies solidum exsorberet,

    i. e. at once, in one draught, Hor. S. 2, 3, 240: decem annos solidos errasse, Varr. ap. Non. 405, 21; cf.:

    partem solido demere de die,

    Hor. C. 1, 1, 20:

    annus,

    Liv. 1, 19:

    hora,

    Juv. 11, 205:

    parum solidum consulatum explere,

    incomplete, Liv. 4, 8 fin.:

    vos, quibus...solidae suo stant robore vires,

    Verg. A. 2, 639.—As substt.
    1.
    In gen.: sŏlĭdum, i, n., the whole sum:

    ita bona veneant, ut solidum suum cuique solvatur,

    Cic. Rab. Post. 17, 46; Hor. S. 2, 5, 65; Quint. 5, 10, 105; Tac. A. 6, 17; Dig. 45, 2, 2 sq.—
    2.
    In partic.: sŏlĭdus, i, m. (sc. nummus), in the time of the emperors a gold coin, at first called aureus, and worth about twenty-five denarii, afterwards reduced nearly one half in value, Dig. 9, 3, 5; 11, 4, 1; 21, 1, 42; Cod. Just. 10, 70, 5; App. M. 10, p. 242, 34; Lampr. Alex. Sev. 39; Vulg. 1 Par. 29, 7; id. 1 Esd. 2, 69; id. Ecclus. 29, 7.—
    II.
    Trop., sound, solid, substantial, genuine, true, real (in this sense a favorite word with Cic.; syn.: firmus, constans, stabilis;

    opp. inanis, levis, vanus, mobilis, etc.): solida et perpetua fides,

    Plaut. Merc. 2, 3, 44; so,

    fides,

    Tac. H. 2, 7:

    solida et robusta et assidua frequentia,

    Cic. Planc. 8, 21:

    solida atque robusta eloquentia,

    Quint. 10, 1, 2:

    solida ac virilis ingenii vis,

    id. 2, 5, 23:

    est enim gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    Cic. Tusc. 3, 2, 3:

    judicia solida et expressa,

    id. Planc. 12, 29:

    justitiae effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    quod appellant honestum, non tam solido quam splendido nomine,

    id. Fin. 1, 18, 61:

    suavitas austera et solida,

    id. de Or. 3, 26, 103:

    solida veraque laus,

    id. Sest. 43, 93; cf.:

    solida laus ac vera dignitas,

    id. Vatin. 3, 8:

    gloria (with vera),

    id. Phil. 5, 18, 50: nostra gloria, cum sit ex solido, Curt. 9, 2, 14:

    nulla utilitas (with puerilis delectatio),

    Cic. Fin. 1, 21, 72:

    salus,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 10:

    gratia,

    id. Curc. 3, 35; Ov. M. 12, 576:

    beneficium,

    Ter. Eun. 5, 2, 32:

    gaudium,

    id. And. 4, 1, 24:

    libertas,

    Liv. 2, 2, 6; Tac. Or. 9:

    fides,

    id. H. 2, 79:

    mens,

    firm, determined, Hor. C. 3, 3, 4:

    solidum opus doctrinae,

    Val. Max. 4, 1, ext. 1:

    in solidiore aliquo scripti genere,

    Sen. Contr. 1, 8, 16:

    gravior solidiorque sententia,

    Gell. 11, 13, 8:

    virtus,

    Val. Max. 2, 8, 5; 5, 4, ext. 5:

    vinum,

    Pall. 11, 14 fin.— Neutr. absol.:

    quibus ex rebus nihil est, quod solidum tenere possis,

    Cic. Pis. 25, 60:

    multos in solido rursus Fortuna locavit,

    in safety, Verg. A. 11, 427; cf.:

    praesentia bona nondum tota in solido sunt,

    Sen. Ben. 3, 4, 2:

    nostra gloria, cum sit ex solido,

    Curt. 9, 2, 14:

    ut salus ejus locetur in solido,

    Amm. 17, 5, 11.—Hence, adv., in two forms.
    A.
    sŏlĭdum (very rare), soundly, thoroughly:

    dinoscere cautus Quid solidum crepet,

    Pers. 5, 25:

    Venus irata solidum,

    App. M. 5, p. 171, 24.—
    B.
    sŏlĭdē (not in Cic.).
    1.
    (Acc. to I.) Densely, closely, solidly:

    solide et crassis viminibus contexta cista,

    Col. 12, 56, 2:

    solide natus est,

    i. e. without a hollow place, without wind in one's inside, Petr. 47, 4.— Comp.:

    concreta aqua,

    Gell. 19, 5, 5.—
    2.
    (Acc. to II.) Surely, wholly, fully, truly:

    neque, natus necne is fuerit, id solide scio,

    Plaut. Trin. 4, 2, 8; 4, 2, 47; Ter And. 5, 5, 8; App. M. 3, p. 135, 41; Spart. Ael. Ver. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > solidus

  • 27 surdus

    surdus, a, um, adj. [Sanscr. svar, heavy; svaras, weight; cf. O. H. Germ. swārida, weight], deaf.
    I.
    Lit.:

    ne mi ut surdo verbera auris,

    Plaut. Mil. 3, 1, 204; id. Cas. 3, 3, 12:

    si surdus sit, varietates vocum noscere possit?

    Cic. Div. 2, 3, 9:

    utinam aut hic surdus aut haec muta facta sit,

    Ter. And. 3, 1, 5.— Sup., stone-deaf, Mart. Cap. 9, § 926; Aug. Ep. 39.—Prov.: surdo narrare, canere, etc., preach to deaf ears, talk to the wind:

    nae ille haud scit, quam mihi nunc surdo narret fabulam,

    Ter. Heaut. 2, 1, 10:

    cantabant surdo,

    Prop. 4 (5), 8, 47; cf.:

    non canimus surdis,

    Verg. E. 10, 8; and:

    quae (praecepta) vereor, ne vana surdis auribus cecinerim,

    Liv. 40, 8, 10; 3, 70, 7; Tib. 4, 14, 2:

    narrare asello Fabellam surdo,

    Hor. Ep. 2, 1, 200; cf.:

    suadere surdis, quid sit opus facto,

    Lucr. 5, 1050.—
    II.
    Transf.
    A.
    Deaf to any thing, i. e. not listening, unwilling to hear, inattentive, regardless, insensible, inexorable; also, not understanding, not apprehending:

    orando surdas jam aures reddideras mihi,

    Ter. Heaut. 2, 3, 89; so,

    aures,

    Liv. 24, 32, 6; cf. Prop. 2, 16 (3, 8), 48; id. 2, 20 (3, 13), 13:

    non surdus judex,

    Cic. Font. 11, 25 (7, 15):

    ad mea munera surdus,

    Ov. H. 7, 27:

    per numquam surdos in tua vota deos,

    id. P. 2, 8, 28:

    surdae ad omnia solacia aures,

    Liv. 9, 7, 3:

    surdae ad fortia consilia Vitellio aures,

    Tac. H. 3, 67 init.:

    surdus adversus aliquid,

    Aug. Serm. 50, 13:

    surdus sum,

    I will not hear, Plaut. Ps. 1, 3, 24:

    surdas clamare ad undas,

    Ov. A. A. 1, 531:

    litora,

    Prop. 4 (5), 11, 6.—Hence, poet. transf.:

    vota,

    i. e. to which the gods are deaf, to which they will not hearken, Pers. 6, 28:

    surdaeque adhibent solatia menti,

    Ov. M. 9, 654:

    tuas lacrimas litora surda bibent,

    Prop. 4 (5), 11, 6:

    leges rem surdam, inexorabilem esse,

    Liv. 2, 3:

    surda tellus,

    not susceptible of cultivation, Plin. 18, 3, 4, § 21:

    surdus timori,

    not capable of fear, Sil. 11, 354:

    tuis lacrimis,

    Mart. 10, 13, 8:

    in alicujus sermone,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116.— Comp.:

    scopulis surdior Icari Voces audit adhuc integer (i. e. castus),

    Hor. C. 3, 7, 21:

    surdior illa freto surgente,

    Ov. M. 14, 711:

    surdior aequoribus,

    id. ib. 13, 804:

    non saxa surdiora navitis,

    Hor. Epod. 17, 54.—
    (β).
    With gen.:

    Mars genitor, votorum haud surde meorum,

    Sil. 10, 554:

    pactorum,

    id. 1, 692:

    veritatis,

    Col. 3, 10, 18.—
    B.
    Of things that give out a dull, indistinct sound, dull-sounding (very rare):

    theatrum,

    Varr. L. L. 9, § 58 Müll.:

    locus,

    Vitr. 3, 3:

    loca,

    Sen. Herc. Fur. 576:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    surdum quiddam et barbarum,

    id. 12, 10, 28.—
    C.
    Pass., that is not heard, noiseless, silent, still, mute, dumb ( poet. and in post-Aug. prose):

    lyra,

    Prop. 4 (5), 5, 58:

    buccina,

    Juv. 7, 71:

    plectra,

    Stat. S. 1, 4, 19:

    non erit officii gratia surda tui,

    unsung, Ov. P. 2, 6, 31; cf.

    fama,

    Sil. 6, 75:

    surdum et ignobile opus,

    Stat. Th. 4, 359:

    nomen parentum,

    Sil. 8, 248:

    herbae,

    Plin. 22, 2, 3, § 5:

    quos diri conscia facti mens surdo verbere caedit,

    secret, Juv. 13, 194:

    ictus,

    Plin. 19, 1, 4, § 20.—
    D.
    Of odor, appearance, meaning, etc., faint, dim, dull, indistinct, stupid:

    spirant cinnama surdum,

    Pers. 6, 36:

    colos,

    Plin. 37, 5, 18, § 67:

    hebes unitate surdā color,

    id. 37, 5, 20, § 76:

    discrimen figurarum,

    id. 35, 2, 2, § 4:

    materia,

    id. 13, 15, 30, § 98:

    res surdae ac sensu carentes,

    id. 20, prooem. § 1; so id. 24, 1, 1, § 3; 27, 13, 120, § 146.—Hence, * adv.: surdē, faintly, imperfectly, indistinctly: surde audire, Afran. ap. Charis. p. 194 P. (Com. Fragm. v. 348 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > surdus

См. также в других словарях:

  • Sum-product number — A sum product number is an integer that in a given base is equal to the sum of its digits times the product of its digits. Or, to put it algebraically, given an integer n that is l digits long in base b (with d x representing the x th digit), ifn …   Wikipedia

  • Integer — This article is about the mathematical concept. For integers in computer science, see Integer (computer science). Symbol often used to denote the set of integers The integers (from the Latin integer, literally untouched , hence whole : the word… …   Wikipedia

  • Sum addressed decoder — In CPU design, a Sum Addressed Decoder or Sum Addressed Memory (SAM) Decoder is a method of reducing the latency of the CPU cache access. This is achieved by fusing the address generation sum operation with the decode operation in the cache… …   Wikipedia

  • Integer sequence — In mathematics, an integer sequence is a sequence (i.e., an ordered list) of integers. An integer sequence may be specified explicitly by giving a formula for its nth term, or implicitly by giving a relationship between its terms. For example,… …   Wikipedia

  • Sum-free set — In additive combinatorics and number theory, a subset A of an abelian group G is said to be sum free if the sumset A⊕A is disjoint from A. In other words, A is sum free if the equation a + b = c has no solution with . For example, the set of odd… …   Wikipedia

  • Sum-free sequence — In mathematics, a sum free sequence is an increasing positive integer sequence :{n k} {kinmathbb N} such that for each k, n k is never a sum of preceding elements of the same sequence. This definition is due to Paul Erdős, who was interested in… …   Wikipedia

  • On-Line Encyclopedia of Integer Sequences — URL oeis.org Created by Neil Sloane Launched 1996 ( …   Wikipedia

  • Proof that the sum of the reciprocals of the primes diverges — In the third century BC, Euclid proved the existence of infinitely many prime numbers. In the 18th century, Leonhard Euler proved a stronger statement: the sum of the reciprocals of all prime numbers diverges. Here, we present a number of proofs… …   Wikipedia

  • Divergence of the sum of the reciprocals of the primes — The sum of the reciprocals of all prime numbers diverges, that is: This was proved by Leonhard Euler in 1737, and strengthens Euclid s 3rd century BC result that there are infinitely many prime numbers. There is a variety of proofs of Euler s… …   Wikipedia

  • Digit sum — In mathematics, the digit sum of a given integer is the sum of all its digits, (e.g.: the digit sum of 84001 is calculated as 8+4+0+0+1 = 13). Digit sums are most often computed using the decimal representation of the given number, but… …   Wikipedia

  • Ramanujan's sum — This article is not about Ramanujan summation. In number theory, a branch of mathematics, Ramanujan s sum, usually denoted c q ( n ), is a function of two positive integer variables q and n defined by the formula:c q(n)=sum {a=1atop… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»